Πηλίτσης Χρήστος
ΠΑΙΔΙΚΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΣΤΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ
Η ύπαρξη παιδικής φτώχειας στις πλούσιες χώρες υπονομεύει τόσο την ισότητα όσο και τις ίσες ευκαιρίες των πολιτών. Με αυτόν τον τρόπο θα λέγαμε ότι θέτει βέτο στην ιδεολογία του βιομηχανικού κόσμου αλλά και στην αδυναμία του να επιλύσει τα πλείστα δυσεπίλυτα προβλήματα.
Πρίν την άφηξη του 21ου αιώνα, στα πλουσιότερα κράτη υπήρχε η άποψη πως η φτώχεια θα μπορούσε να ξεπεραστεί με συνδυασμό της οικονομικής άνθισης με την αύξηση των κοινωνικών δαπανών. Ήρθε ο 21ος αιώνας. Ακόμη και σε περιόδους που τα εθνικά εισοδήματα υπερδιπλασιάστηκαν, ένα σημαντικό ποσοστό παιδιών εξακολουθούν να ζούν σε τόσο φτωχές οικογένειες ώστε να διακυβέβεται ακόμη και η υγεία τους.
Αυτές οι συνθήκες φτώχειας, αντιπροσωπεύουν την πλήρη αποτυχία να τηρηθούν τα ιδεώδη του ανεπτυγμένου κόσμου για ισότητα και ίσες ευκαιρίες για όλους. Τα παιδιά των φτωχών δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με αυτές των πλούσιων, είτε αυτό είναι στη υγεία, είτε στην παιδεία. Άρα αυτά τα παιδιά πορεύονται με ένα βασικό μειονέκτημα απέναντι στη ζωή.
Όπως γίνετε αντιληπτό, παρότι οι φτωχές οικογένειες προσπαθούν να προσφέρουν τα πάντα στα παιδιά τους, το επίπεδο της ποιότητας ζωής τους επηρεάζεται άμεσα και προκειμένου να διασφαλίσουν τα απαραίτητα για την επιβίωση τους καταφεύγουν σε φθηνή εργασία, πορνεία κ.α. Αυτοί που δεν τα καταφέρνουν οδηγούνται πολύ συχνά στα ναρκωτικά ή διαπράττουν εγκλήματα, κληροδοτώντας αυτή την κατάσταση στις επόμενες γενιές.
Μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε, παίρνοντας μέρος σε διάφορα ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ.
Πηγή : www.unicef.gr
Η ΣΥΡΙΑ ΧΑΝΕΙ ΤΑ << ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ >>.
Αποφάσισα αυτή τη φορά να αναφερθώ σε ένα γεγονός το οποίο – τι παράξενο; - δεν εχει δημοσιοποιηθεί, και αν έγινε, όχι σε μεγαλύτερη έκταση από τα νέα της Showbiz. Πλέον το να μάθει κάποιος τα νέα από την κατάσταση που επικρατεί σε μια εμπόλεμη περιοχή θεωρείται πολυτέλεια. Τι οξύμωρο.
Η αδυσώπητη βία και οι ζημιές που προκλήθηκαν από τη σύγκρουση στη Συρία αφήνουν πίσω τους μια ολόκληρη γενιά σημαδεμένη, αφού εκατομμύρια παιδιά εντός της Συρίας αποχαιρετούν με θλίψη το παρελθόν τους και το μέλλον τους. Μια χαμένη γενιά. Σε περιοχές που οι μάχες ήταν πιο έντονες η πρόσβαση στο νερό μειώθηκε ΚΑΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΤΡΙΤΑ με αποτέλεσμα την αύξηση διάφορων ασθενειών. Ακόμη στην περιοχή Χαλέπι μόνο το 6% των παιδιών πηγαίνουν στο σχολείο. Κάπου εδώ το μέλλον των παιδιών σταματάει γιατί αρχίζει ο φαύλος κύκλος. Έλλειψη μόρφωσης, επανάληψη ιστορίας. Ο νοών νοείτω.
Ούτε συζήτηση για νοσοκομεία κέντρα υγείας και προσωπικό. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε και την ψυχολογική κατάσταση των παιδιών. Τα παιδιά υποφέρουν από τις τραυματικές εμπειρίες, αφού βλέπουν να σκοτώνονται οι γονείς τους και τα αδέρφια τους.
Η βοήθεια της UNICEF ( και όχι μόνο ) είναι σημαντική αφού πλέον 4 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό, 1,5 εκατομμύρια παιδιά έχουν εμβολιαστεί κατά της ιλαράς και της πολυομυελίτιδας, και τέλος 75.000 παιδιά έχουν εγγραφεί σε σχολεία.
Σε μια περίοδο κρίσης ( κοινωνικής και οικονομικής ), είναι δύσκολο να παροτρύνεις ανθρώπους να συνεργαστούν με έναν οργανισμό για να προσφέρουν τη βοήθεια τους. Δύσκολο ναι, όχι όμως ακατόρθωτο μιας και τα προγράμματα των μη κερδοσκοπικών οργανισμών είναι ευέλικτα και όχι δαπανηρά.
.jpg)
Διάβασα μια εκδοχή του εθελοντισμού. Εργασία χωρίς χρήματα λέει.
ΥΓ1
Εκτέλεση ενός έργου με τη θέληση κάποιου και με μοναδικό κίνητρο ένα συναίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης και αλτρουισμού λέω εγώ.
ΥΓ2
Ας <<εκμεταλλευτούμε>> το πλεονέκτημα που έχουμε, την μάθηση. Ας ενημερωθούμε για όλες τις εθελοντικές προσπάθειες. Ας συμμετάσχουμε.